សុភាសិតស្វីស៖ «ទុក្ខកង្វល់ច្រើនតែធ្វើឲ្យរបស់តូចតាចជះស្រមោលធំ។»
ជនជាតិស្វីសមានសុភាសិតមួយថា «ទុក្ខកង្វល់ច្រើនតែធ្វើឲ្យរបស់តូចតាចជះស្រមោលធំ។» អ្វីៗគឺអាស្រ័យនៅលើការគិត។ មនុស្សយើងតែងធ្វើឲ្យខ្លួនឯងលិចលង់នៅក្នុងការគិតរបស់ខ្លួនឯង ក្លាយជាទាសករនៃការគិតរបស់ខ្លួនឯង ពោលគឺមិនអាចគ្រប់គ្រងបញ្ជាការគិតរបស់ខ្លួនឯងបាន។ នៅពេលអ្នកមិនបានត្រួតពិនិត្យយកចិត្តទុកដាក់ការគិតរបស់ខ្លួនឯងទេ នោះនៅពេលការគិតមិនល្អមួយបានលេចឡើងមក ដោយមិនដឹងខ្លួន គ្រាប់ពូជនេះនឹងបណ្ដុះនូវការគិតអវិជ្ជមានផ្សេងៗទៀតនៅក្នុងការគិតរបស់អ្នកជាបន្តបន្ទាប់គ្នា។ បើអ្នកដឹងខ្លួនទាន់ ដឹងថាឫសគល់នៃបញ្ហាគឺស្ថិតនៅត្រង់ការគិតរបស់ខ្លួនឯង នោះអ្នកនឹងអាចចាកចេញពីមហាសមុទ្រលិចលង់នេះបាន។
ភាគច្រើនបញ្ហាជាក់ស្ដែងមានសភាពតូចតាចនោះទេ ប៉ុន្តែការគិតរបស់អ្នក ទុក្ខកង្វល់របស់អ្នកបានធ្វើឲ្យបញ្ហាតូចតាចនេះរីកធំឡើងបន្តិចម្ដងៗរហូតទាល់តែបញ្ហាតូចតាចនេះហាក់ដូចជាមានអំណាចខ្លាំងក្លាណាស់ រហូតទាល់តែមានអ្នកខ្លះងើបមិនរួចពីការលិចលង់នេះ។ ទុក្ខកង្វល់នេះឯងដែលបានបិទបាំងចិត្តអ្នកមិនឲ្យមើលឃើញអ្វីៗបានច្បាស់លាស់ មិនឃើញអ្វីៗទៅតាមសភាពពិតរបស់វា។ Marcus Aurelius ក៏បាននិយាយដែរថា «អ្នកមានអំណាចទៅលើការគិតរបស់ខ្លួនឯង មិនមែនរឿងខាងក្រៅនោះទេ។ ដឹងការពិតនេះ នោះអ្នកនឹងស្វែងរកឃើញកម្លាំងខ្លាំងក្លា។» បើអ្នកចង់ផ្លាស់ប្ដូរជីវិតរបស់អ្នក នោះអ្នកត្រូវផ្លាស់ប្ដូរការគិតរបស់អ្នក។
ម្យ៉ាងវិញទៀត អ្នកត្រូវចាំថាមិនថាបញ្ហាធំប៉ុណ្ណាក៏ដោយ មានពេលខ្លះត្រូវការដំណោះស្រាយតូចតាចមួយប៉ុណ្ណោះ។ បញ្ហាធំប៉ុណ្ណាក៏ត្រូវបំបែកវាតូចៗ ដោះស្រាយចេញពីរឿងតូចតាចទៅមុនសិន នោះទើបបញ្ហាធំងាយស្រួលដោះស្រាយបាន។ បើការគិតរបស់អ្នកជំពាក់ជំពិន នោះសូម្បីតែបញ្ហាតូចតាចក៏អ្នកសម្លឹងមើលឃើញវាជំពាក់ជំពិនដែរ៕
ដោយ៖ ស្រីពៅ
