ពិតទេដែលមនុស្សប្រើប្រាស់បានត្រឹមតែ ១០ភាគរយនៃខួរក្បាលរបស់ខ្លួន?
ពិតទេចំពោះជំនឿដែលថា មនុស្សប្រើប្រាស់បានត្រឹមតែ១០ភាគរយនៃខួរក្បាលរបស់ពួកគេទាំងមូល ? បើដូច្នេះមែន មនុស្សដែលអាចទាញយកសក្ដានុពលដែលនៅសេសសល់៩០ភាគរយទៀតពីធនធានខួរក្បាលរបស់ពួកគេ នោះប្រហែលជាអ្នកទាំងនោះអាចបញ្ជាវត្ថុអ្វីមួយបានដោយអំណាចនៃចិត្ត ឬរឿងអស្ចារ្យដទៃៗទៀតដែលបទពិសោធន៍មនុស្សធម្មតាមិនធ្លាប់បានទៅដល់ហើយ។
ប្រភពរូប៖ Pixabay
ជំនឿនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងក្រៃលែង គ្របដណ្ដប់លើផ្នត់គំនិតរបស់មនុស្សជាច្រើន រហូតមកទល់យុគសម័យបច្ចេកវិទ្យាវិទ្យាសាស្ត្រជឿនលឿននាបច្ចុប្បន្នភាពនេះក៏ដោយ។ វាមានឫសគល់ចេញមកពីអ្នកចិត្តសាស្ត្រជនជាតិអាមេរិកមួយរូបនិងទស្សនវិទូ លោក William James ក្នុងឆ្នាំ១៩០៨ នៅក្នុង The Enegies of Men ដែលបានលើកឡើងដូច្នេះថា "មនុស្សយើងប្រើប្រាស់បានត្រឹមតែមួយចំណែកតូចនៃធនធានខាងផ្លូវកាយនិងផ្លូវចិត្តទាំងអស់របស់យើងប៉ុណ្ណោះ"។
យ៉ាងណាមិញ ពួកគាត់ក៏មិនបានចង្អុលបង្ហាញដោយតួលេខជាក់ច្បាស់នៃកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលដែលយើងប្រើប្រាស់ ឬភាគរយរបស់វាអ្វីនោះដែរ។ ចុះតើចំនួន១០ភាគរយនោះមានប្រភពចេញមកពីណាវិញ ? ឯកសារស្រាវជ្រាវខ្លះបានទម្លាក់ការលើកឡើងអំពីចំនួនតែ១០ភាគរយដែលមនុស្សបានទាញយកមកប្រើប្រាស់ពីខួរក្បាលរបស់ខ្លួននេះទៅលើអ្នករូបវិទ្យាដ៏ល្បីល្បាញគឺ លោក អាល់ប៊ឺត អាញស្តាញ។ ប៉ុន្តែអ្នកស្រាវជ្រាវជាច្រើនរកមិនឃើញនូវភស្តុតាងអ្វីដែលបញ្ជាក់ថាគឺអ្នកវិទ្យាសាស្ត្ររូបនេះជាម្ចាស់របស់សេចក្ដីសន្និដ្ឋានដ៏មានឥទ្ធិពលមួយនេះឡើយ ដែលចាត់ទុកថានេះគ្រាន់តែជាជំនឿខុសឆ្គងតៗគ្នាប៉ុណ្ណោះ។
ប្រភពរូប៖ Pixabay
ការលើកឡើងដែលថា មនុស្សប្រើប្រាស់បានត្រឹមតែ១០ភាគរយនៃខួរក្បាលរបស់ពួកគេនោះ ត្រូវបានអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រក្រោយៗមកទៀតបញ្ជាក់ភស្តុតាងយ៉ាងសមហេតុផលនូវលក្ខណៈមិនត្រឹមត្រូវរបស់ជំនឿនេះ។ ជាមូលដ្ឋានដំបូងនោះគឺថាតើ១០ភាគរយដែលគេនិយាយនោះចង់សំដៅទៅលើអ្វី ? បើគេចង់សំដៅលើតំបន់នៃខួរក្បាលចំនួន១០ភាគរយដែលត្រូវបានប្រើប្រាស់ នោះអ្នកវិទ្យាសាស្ត្រនឹងអាចបញ្ជាក់ពីលក្ខណៈមិនត្រឹមត្រូវរបស់ជំនឿនេះបាន ដោយប្រើប្រាស់បច្ចេកវិទ្យា functional magnetic reasoning imaging ដែលអាចស្កេនមើលឃើញផ្នែកណានៃខួរក្បាលដែលមានសកម្មភាពនៅពេលមនុស្សគិតឬបញ្ចេញសកម្មភាពអ្វីមួយ។
សូម្បីតែសកម្មភាពតូចតាចធម្មតាមួយក៏ដោយ ពួកគេបង្ហាញថាមនុស្សប្រើប្រាស់លើសពី១០ភាគរយនៃខួរក្បាលរបស់ពួកគេទៅទៀត ឬបើទោះជាពួកគេមិនធ្វើអ្វីសោះក៏ដោយ ក៏ខួរក្បាលនៅតែធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងមមាញឹក តួយ៉ាងដូចជាចង្វាក់បេះដូង និងការដកដង្ហើមជាដើម។ ដោយឡែក ប្រសិនបើ១០ភាគរយនោះចង់សំដៅទៅលើកោសិកាប្រសាទខួរក្បាល នោះក៏មិនត្រឹមតែដែរ ព្រោះថាកោសិកាប្រសាទខួរក្បាលណាដែលត្រូវបានទុកចោលមិនប្រើប្រាស់ នោះវានឹងចាស់រិចរិលឬស្លាប់ ហើយដើម្បីអាចឲ្យជាលិកាខួរក្បាលរស់បាន វាទាញយកធនធានអុកស៊ីហ្សែនដែលអ្នកស្រូបបានអស់២០ភាគរយឯណោះ ដូច្នេះវាមិនមែននៅទំនេរឥតប្រយោជន៍ចោលនោះឡើយ។
ចំណុចមួយទៀតដែលអាចនាំទៅរកការយល់ច្រឡំដែរនោះគឺ ៩០ភាគរយនៃខួរក្បាលរបស់មនុស្សគឺជា glial cells វាជាកោសិកាជំនួយ និងជាផ្នែកពណ៌សក្នុងខួរក្បាល ដែលជួយទំនុកបម្រុងផ្លូវកាយនិងអាហារូបត្ថម្ភទៅដល់ផ្នែកដល់នៅសល់ដ៏សំខាន់១០ភាគរយទៀតនៃខួរក្បាលគឺជា កោសិកាណឺរ៉ូន ជាផ្នែកពណ៌ប្រផេះ និងមាននាទីត្រួតត្រាទៅលើផ្នែកទាំងអស់នៃការគិតរបស់អ្នក។ ហេតុនេះហើយមនុស្សភាគច្រើនអាចយល់ច្រឡំការពិតនេះថា ១០ភាគរយដែលធម្មជាតិវាធ្វើការយ៉ាងសស្រាក់សស្រាំនោះ ផ្នែកសេសសល់៩០ភាគរយទៀតដែលជាផ្នែករបស់កោសិកាជំនួយក៏អាចទាញយកសក្ដានុពលវាមកប្រើប្រាស់បានដែរ។ ប៉ុន្តែ កោសិកាណឺរ៉ូននិងកោសិកាជំនួយគឺជាផ្នែកពីរដែលបំពេញមុខងាររបស់វាដាច់ដោយឡែកពីគ្នា ម្យ៉ាងទៀតវាក៏មិនអាចទៅរួចដែរដែលកោសិកាជំនួយអាចផ្លាស់ប្ដូរទៅជាកោសិកាណឺរ៉ូនបាននោះ។ បើទោះជាជំនឿដែលមនុស្សមានអាចទាញយកសក្ដានុពលពីផ្នែកទុកចោល៩០ភាគរយទៀត អាចជាជំនឿសុទិដ្ឋិនិយមម្យ៉ាង ដែលអាចជំរុញមនុស្សឲ្យខិតខំរុញសមត្ថភាពខួរក្បាលរបស់ខ្លួនឲ្យដល់កម្រិតខ្ពស់ក៏ដោយ ក៏អ្នកត្រូវទទួលស្គាល់ការពិតអំពីភាពមិនត្រឹមត្រូវរបស់វាដែរ៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ
ប្រភព៖ bbc & scientificamerican
