ហេតុអ្វីមិនមែនសិស្សនិទ្ទេស A ជោគជ័យបំផុតក្នុងពិភពជំនួញ?
មានរឿងរ៉ាវជាច្រើនដែលសិស្សវិទ្យាល័យ និងមហាវិទ្យាល័យជួបប្រទះនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ ហើយនៅពេលនោះហើយដែលពិន្ទុនៅសាលា (GPA) មិនអាចជួយពួកគេបាន។ និស្សិតដែលចូលរៀននៅមហាវិទ្យាល័យ នឹងមានសម្ពាធពីសង្គម ជាពិសេសមនុស្សជុំវិញខ្លួនប្រសិនបើពួកគេធ្វើមិនបានល្អរៀនមិនពូកែនៅក្នុងថ្នាក់។ ហេតុដូច្នេះ ក្នុងនាមជាសិស្សនិស្សិត ពួកគេត្រូវប្រឹងប្រែងដើម្បីទទួលបានពិន្ទុល្អ ហើយព្យាយាមធ្វើបែបនេះពីមួយជំនាន់ទៅមួយជំនាន់។
សិស្សដែលមានពិន្ទុល្អ រៀនពូកែ នឹងទទួលបានការកោតសរសើរ ទាក់ទាញចំណាប់អារម្មណ៍ ហើយឪពុកម្តាយលោកគ្រូអ្នកគ្រូនឹងសប្បាយចិត្ត និងមានមោទនភាពបំផុត។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះវាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៍រំភើបរយៈពេលខ្លីមួយ និងជាសេក្កីសុខក្លែងក្លាយមួយនៅក្នុងជីវិតក្រៅថ្នាក់តែប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុអ្វី? តើអ្នកមានដឹងទេ? បុគ្គលជោគជ័យបំផុតនៅលើពិភពលោកបានបង្កើតអាជីពមុខជំនួញរបស់ពួកគេដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងវិស័យឯកជន និងវិស័យរដ្ឋបន្ទាប់ពីមានការចាប់អារម្មណ៍តិចតួចប៉ុណ្ណោះពីសិស្ស និងលោកគ្រូ អ្នកគ្រូនៅពេលកំពុងរៀននៅក្នុងថ្នាក់។
មានអ្នកដឹកនាំល្បីល្បាញបំផុតរបស់ពិភពលោកច្រើនណាស់ដែលមិនចូលចិត្តអង្គុយរៀននៅក្នុងថ្នាក់។ បើក្រឡេកទៅមើលសង្គមអាមេរិកនៅក្នុងវិស័យរដ្ឋ គេសង្កេតឃើញមានសមាជិកសភា John McCain អតីតប្រធានាធិបតី George W. Bush និងរដ្ឋមន្ត្រីការបរទេស John Kerry ជាដើមសុទ្ធតែជាអតីតសិស្សធ្លាប់មានប្រវត្តិរៀនអន់នៅក្នុងសាលា។ បើក្រឡេកមកមើលវិស័យឯកជន ក៏មានបុគ្គលល្បីៗមិនស្ទើដែរ ដែលបានបោះបង់សាលាចោលមកចាប់ជំនួញរបស់ខ្លួនដូចជា Bill Gates មហាសេដ្ឋីក្រុមហ៊ុន Facebook លោក Mark Zuckerberg ជាដើម។ គេក៏មិនភ្លេចដែរនូវកេរ្តិ៍ឈ្មោះបុគ្គលដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ជាស្ថាបនិកក្រុមហ៊ុន Apple គឺលោក Steve Jobs ដែលកាលនៅរស់លោកធ្លាប់បានឈប់រៀនមុនពេលបញ្ចប់ការសិក្សា។
លោក Thomas Jefferson បានឈប់រៀនបន្ទាប់ពីបានចូលរៀនត្រឹមតែពីរបីខែប៉ុណ្ណោះ។ លោក John D. Rockefeller បានបោះបង់ការសិក្សាដែលនៅសល់តែ ២ ខែប៉ុណ្ណោះគាត់ត្រូវបញ្ចប់ ហើយបានសម្រេចចិត្តចេញទៅបង្កើតក្រុមហ៊ុនតូចមួយឈ្មោះ Standard Oil ។ លោក Walt Disney លោក Richard Branson លោក Elton John លោក James Cameronសុទ្ធតែបានបោះបង់ការសិក្សាដើម្បីងាកមកបំពេញមុខជំនួញដែលជាចំណូលចិត្តរបស់ខ្លួន។ ឥឡូវនេះគេអាចដឹងថា មនុស្សម្នាក់ៗមានភាពឆ្លាតវៃខុសៗគ្នា ហើយពិន្ទុ (GPA) នៅក្នុងសាលាពិតជាគ្មានអ្វីអស្ចារ្យសម្រាប់បុគ្គលទាំងនេះឡើយ។ ពិន្ទុល្អ មិនអាចវាស់ស្ទង់ពីមនោសញ្ចេតនារបស់មនុស្សម្នាក់បានទេ។
វាក៏មិនអាចវាស់ស្ទង់ថា បុគ្គលនោះជាអ្នកដឹកនាំដែរ ហើយក៏មិនអាចវាស់ស្ទង់ថា បុគ្គលនោះ ជាមនុស្សពូកែគិត និងជោគជ័យនៅក្នុងជីវិតជាក់ស្តែងនោះដែរ។ កម្រិតពិន្ទុ GPAនេះក៏មិនអាចជួយអ្វីបានដើម្បីកំណត់ថា បុគ្គលនោះជាមនុស្សមានសមត្ថភាព អាចព្យាករណ៍បានពីតម្រូវការ និងការប្រើប្រាស់នៅក្នុងសង្គមនោះឡើយ។ ទន្ទឹមនឹងនេះ វាក៏មិនអាចបញ្ជាក់ពីសមត្ថភាពរបស់បុគ្គលនោះជាមនុស្សមានទំនាក់ទំនងល្អជាមួយអ្នកដទៃ និងពូកែដោះស្រាយបញ្ហានោះដែរ។ ក៏ប៉ុន្តែអ្វីដែលពិន្ទុ GPA អាចជួយបាន គឺវាបានបង្ហាញថា សិស្ស ឬ បុគ្គលនោះអាចឆ្លើយសំនួរបានត្រឹមត្រូវក្នុងកម្រិតណា។ នេះហើយជាមូលហេតុដែលនៅលើភពផែនដីយើងនេះ ភាគច្រើនមិនមែនសុទ្ធតែត្រូវបានដឹកនាំដោយបុគ្គលជាបព្វជិត ឬ សិស្សនិទ្ទេស A ពូកែផុតលេខនោះទេ។
មាននាយកប្រតិបត្តិក្រុមហ៊ុន (CEO) ច្រើនណាស់ដែលរៀនបានពិន្ទុល្អ (GPA)ច្រើនជាង ៤,០ ចុច។ ប៉ុន្តែបញ្ហានៅត្រង់ថា នៅក្នុងពិភពជំនួញ និងជីវិតជាក់ស្តែង ការមានគោលដៅច្បាស់លាស់មួយ ហើយសម្រេចបានគោលដៅនោះ ទើបជារឿងសំខាន់បំផុតសម្រាប់បុគ្គលគ្រប់រូប។ ប្រសិនបើសិស្សម្នាក់គ្មានមហិច្ឆតាចាប់អារម្មណ៍រៀនសូត្រឲ្យបានពូកែនៅក្នុងថ្នាក់ទេនោះ លទ្ធផលរបស់សិស្សនោះនឹងចាញ់សិស្សដទៃទៀតជាមិនខាន។ ក៏ប៉ុន្តែនេះមិនមែនមានន័យថា សិស្សម្នាក់នេះជាមនុស្សគ្មានមហិច្ឆតា ឬ មិនឆ្លាតវៃនោះទេ ពីព្រោះថា មនុស្សម្នាក់ៗបានសម្រេចចិត្តធ្វើដំណើរទៅតាមដងវិថីជីវិត និងធ្វើអ្វីៗផ្សេងៗគ្នា។
អ្វីដែលត្រូវយកមកវាស់ស្ទង់នៅក្នុងជីវិត គឺមនុស្សម្នាក់ៗអាចធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ខ្លួនរួមរស់នៅក្នុងសង្គមមួយប្រកបដោយភាពជោគជ័យ និងសេចក្តីថ្លៃថ្នូរបានដោយរបៀបណា។ នោះហើយជាអ្វីដែលក្រដាសពិន្ទុមួយសន្លឹកពីសាលារៀន មិនមានឥទ្ធិពលអ្វីដល់ជីវិតរបស់អ្នក។ អ្នកនិពន្ធដ៏ល្បី គឺលោក Robert Kiyosaki ក៏ធ្លាប់បាននិពន្ធសៀវភៅមួយក្បាល ថាហេតុអ្វីបានជានិស្សិតនិទ្ទេស A ធ្វើការឱ្យនិទ្ទេស C ផងដែរ។ ទោះជាយ៉ាងណា មិនមែនអ្នកដែលទទួលបានលទ្ធផលនិទ្ទេស A សុទ្ធតែមិនអាចធ្វើជំនួញជោគជ័យនោះដែរ។ ដរាបណា យើងប្រើប្រាស់ជំនាញ និងពុទ្ធិដែលទទួលបានពី ការសិក្សា បូកនិងបទពិសោធន៍ការងារ ហើយចាប់ផ្ដើមអ្វីមួយដែលជាឱកាស នោះភាពជោគជ័យក៏នឹងកើតមានដូចគ្នា។
និយាយតាមបែបខ្លី ៖«យើងទទួលបានលទ្ធផលសិក្សាអ្វីក៏ដោយ ក៏មានឱកាសជោគជ័យដូចគ្នាដរាបណាយើងចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីម្យ៉ាង»៕
ប្រភព៖ inc
