ហេតុអ្វីឧស្ម័នអ៊ីដ្រូហ្សែនអាចក្លាយជាអាវុធនុយក្លេអ៊ែរប្រល័យលោកបាន ?
កាលពីដើមខែមករាឆ្នាំ២០១៦ កូរ៉េខាងជើងដែលមានលោក គីម ជុងអ៊ុនជាអ្នកដឹកនាំ បានប្រកាសជាសាធារណៈអំពីភាពជោគជ័យទៅលើការធ្វើតេស្តសាកល្បងគ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែនរបស់ពួកគេជាលើកដំបូង។ គ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែនបានកក្រើកពិភពលោកជាមួយនឹងអានុភាពរាប់ពាន់ដងលើសពីគ្រាប់បែកអាតូមរបស់សហរដ្ឋអាមេរិកដែលបានកម្ទេចទីក្រុងពីររបស់ជប៉ុន ជាលើកដំបូងបង្អស់នៅក្នុងតេស្តសាកល្បងក្នុងឆ្នាំ១៩៥២ដោយសហរដ្ឋអាមេរិក និងបន្តបន្ទាប់មកដោយចក្រភពអង់គ្លេស បារាំង រុស្សី និងមហាអំណាចចិន។ ប៉ុន្តែ ហេតុអ្វីឧស្ម័នអ៊ីដ្រូហ្សែនអាចក្លាយជាគ្រឿងផ្សំដ៏សំខាន់មួយដែលនៅពីក្រោយអាវុធនុយក្លេអ៊ែរដ៏មានឥទ្ធិពលប្រល័យលោកមួយនេះបាន ?
ប្រភពរូប៖ Business Insider
ប្រៀបទៅនឹងគ្រាប់បែកអាតូមដែលទម្លាក់នៅទីក្រុង Hiroshima ដែលស្មើនឹងគ្រាប់បែកTNTចំនួន១៥គីឡូតោន និងគ្រាប់បែកTNTចំនួន២០គីឡូតោនក្នុងទីក្រុង Nakasaki ការសាកល្បងគ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែនជាលើកដំបូងដោយអាមេរិក មានថាមពលស្មើនឹងគ្រាប់បែកTNT១០,០០០គីឡូតោនដែលបូកបញ្ចូលគ្នា។ នៅលើលោកនេះអាវុធនុយក្លេអ៊ែរមាន២ប្រភេទ គឺគ្រាប់បែកអាតូម និងគ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែន។ ភាពខុសគ្នាគឺអាស្រ័យនឹងដំណាក់កាលរបស់អាតូម ដែលគ្រាប់បែកអាតូមគឺជាការបំបែកណ្វៃយ៉ូអាតូម រីឯគ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែនគឺជាការធ្វើឲ្យណ្វៃយ៉ូអាតូមតូចៗរួមបញ្ចូលគ្នាវិញ។ អ្វីដែលជាឧបសគ្គដ៏ចម្បងក្នុងការផលិតគ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែន ក៏ព្រោះតែដំណើរការណ៍រួមបញ្ចូលណ្វៃយ៉ូអាតូមទាមទារឲ្យមានសីតុណ្ហភាពខ្ពស់ ដែលប្រហាក់ប្រហែលនឹងសីតុណ្ហភាពក្នុងស្នូលព្រះអាទិត្យ និងសម្ពាធខ្ពស់ផងដែរ។ ហេតុនេះហើយទើបបានជាឈ្មោះរបស់វាក៏ត្រូវបានគេស្គាល់ថា thermonuclear bomb ដែលមានthermoប្រែថាកម្ដៅនេះឯង។
ប្រភពរូប៖ pixabay
គំរូរបស់គ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែនមាន គ្រាប់បែកអាតូមនៅចំកណ្ដាល។ ដូច្នេះយើងត្រូវយល់ពីដំណើរការណ៍របស់គ្រាប់បែកអាតូមជាមុនសិន។ វាបង្កើតឡើងអាស្រ័យដោយដំណើរការណ៍បំបែកណ្វៃយ៉ូអាតូម ដែលអាតូមនេះគឺអាចជាអ៊ុយរ៉ាញ៉ូម-២៣៥ ឬជាព្លុយតូញ៉ូម-២៣៩។ នេះមានន័យថា ទាល់តែអ៊ុយរ៉ាញ៉ូមដែលមានអ៊ីសូតូប២៣៥ទើបអាចឆ្លងកាត់ដំណើរការណ៍បំបែកណ្វៃយ៉ូអាតូម ដែលនាំឲ្យមានបំផ្ទុះនុយក្លេអ៊ែរបាន។ ប៉ុន្តែអ៊ុយរ៉ាញ៉ូម-២៣៥ កើតឡើងក្នុងធម្មជាតិតែ១%ប៉ុណ្ណោះ ក្រៅពីនោះ៩៩%ទៀតគឺជាអ៊ុយរ៉ាញ៉ូម-២៣៨ ដែលអាតូមរបស់វាមិនអាចប្រើសម្រាប់ដំណើរការណ៍បំបែកណ្វៃយ៉ូអាតូមបាន។ មិនអាចបំបែកបានក៏ដោយសារតែវាជាអ៊ីសូតូបដែលមានអាតូមនឹងន បើនឹងនវាមិនងាយនឹងបំបែកចេញពីគ្នានិងបញ្ចេញវិទ្យុសកម្មនិងថាមពលដ៏ច្រើនដូចអ៊ុយរ៉ាញ៉ូម-២៣៥នោះឡើយ។
ប្រភពរូប៖ pixabay
នេះមានន័យថាបើគេអាចធ្វើឲ្យណ្វៃយ៉ូអាតូមមួយបំបែកចេញពីគ្នាបាន នោះគេនឹងទទួលបានថាមពលដ៏ច្រើនសម្រាប់បង្កើតជាគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ។ ប៉ុន្តែដើម្បីបំបែកបាន គេត្រូវការកម្ដៅដ៏ច្រើនមហិមាសម្រាប់បំបែកណ្វៃយ៉ូអាតូមលោហៈរបស់អ៊ុយរ៉ាញ៉ូម-២៣៥ឲ្យទៅជាភាពរូបឧស្ម័ន។ នៅពេលណ្វៃយ៉ូអាតូមបំបែកចេញពីគ្នា នោះណឺត្រុង១គូនៅក្នុងណ្វៃយ៉ូអាតូមនឹងបំបែកខ្លួនចេញ ហើយបើណឺត្រុងនីមួយៗរួមបញ្ចូលជាមួយនឹងណ្វៃយ៉ូអាតូមអ៊ុយរ៉ាញ៉ូម-២៣៥ដទៃទៀតដែលនៅជិតវា នោះណ្វៃយ៉ូអាតូមថ្មីមួយទៀតនេះនឹងបំបែកបែបនេះទៀត ហើយណឺត្រុង១គូទៀតក៏បែកចេញទៀត ហើយបើដំណើរការណ៍នេះចេះតែកើតឡើងជាបន្តបន្ទាប់បែបនេះ វានឹងបង្កើតជាថាមពលនិងកម្ដៅដ៏មហិមាដែលជាលទ្ធផលនៃបំផ្ទុះគ្រាប់បែកនុយក្លេអ៊ែរ ដែលគេហៅសកម្មភាពបែបនេះថា "ខ្សែចង្វាក់ប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរ"។
ងាកមកគំរូគ្រាប់បែកអ៊ីដ្រូហ្សែនបន្ទាប់ទៀត ដែលនៅជុំវិញគ្រាប់បែកអាតូមមានស្រទាប់រុំព័ទ្ធដោយសមាសធាតុមួយដែលផ្សំឡើងពីលីចូមនិងdeuterium ដែលdeuteriumនេះគឺជាអ៊ីសូតូបមួយរបស់អ៊ីដ្រូហ្សែន ដែលគ្មានអេឡិចត្រុងវិលជុំវិញណ្វៃយ៉ូអាតូម និងមានប្រូតុងចំនួន១និងណឺត្រុង១។ តាមពិតដើម្បីអាចដំណើរការណ៍ណ្វៃយ៉ូអាតូមរួមបញ្ចូលគ្នាបាន គេត្រូវការអ៊ីសូតូប២ទម្រង់របស់អ៊ីដ្រូហ្សែនគឺ deuterium និង tritium ប៉ុន្តែដោយសារតែtritiumគឺជាអ៊ីសូតូបដ៏កម្របំផុតមួយនៅក្នុងធម្មជាតិ ដូច្នេះហើយគេក៏ប្រើលីចូមមកជំនួសវិញ ព្រោះថានៅពេលណឺត្រុងត្រូវបានបំបែកចេញពីគ្រាប់បែកអាតូម ណឺត្រុងទាំងនេះនឹងមានដំណើរការណ៍បញ្ចូលគ្នាជាមួយអាតូមលីចូម ហើយបង្កើតជាtritium ឧស្ម័នអេល្យូម និងថាមពល។ សីតុណ្ហភាពដ៏ខ្ពស់នៅក្នុងគ្រាប់បែកអាតូមត្រូវបានប្រើប្រាស់បន្ត សម្រាប់ដំណើរការណ៍រួមបញ្ចូលគ្នារវាងអាតូមdeuterium និងអាតូមtritium និងរវាងអាតូមtritiumនិងអាតូមtritiumដទៃទៀតផងដែរ។ ដើម្បីអាចបង្កើតខ្សែចង្វាក់ប្រតិកម្មនុយក្លេអ៊ែរនេះបាន វាត្រូវការកម្ដៅដែលស្មើនឹងកម្ដៅព្រះអាទិត្យ ស្មើនឹងរាប់លានដងលើសពីកម្ដៅព្រះអាទិត្យដែលយើងទទួលបាននៅលើផែនដី៕
ប្រែសម្រួល៖ ស្រីពៅ
ប្រភព៖ encyclopedia & livescience & ndtv & qz
