សិង្ហបុរី ធ្លាប់ជាប្រទេសក្រីក្រ ពាក់កណ្ដាលនៃប្រជាជន ជាអ្នកមិនចេះអក្សរ
បច្ចុប្បន្ន សិង្ហបុរី បានក្លាយជាប្រទេសអភិវឌ្ឍ និងឆ្លាតវៃជាងគេនៅអាស៊ីអាគ្នេយ៍ និងអាស៊ី។ ប៉ុន្តែមុនក្លាយជាប្រជាជាតិ មានមុខមាត់ក្នុងតំបន់ និងលើឆាកអន្តរជាតិបែបនេះ សិង្ហបុរី បានឆ្លងកាត់ការលំបាកជាច្រើន ជាពិសេសប្រឈមយ៉ាងត្រដាបត្រដួសផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច ។ ខាងក្រោម ជារឿងត្រួសៗនៃសេដ្ឋកិច្ចប្រទេសដ៏ទាក់ទាញមួយនេះ។
នៅពេលទទួលបានឯករាជ្យពីម៉ាឡេស៊ីនៅឆ្នាំ ១៩៦៥ សិង្ហបុរី បានប្រឈមនឹងទីផ្សារសេដ្ឋកិច្ចក្នុងស្រុកតូច ភាពអត់ការងារធ្វើ និងភាពក្រីក្រ។ ៧០% នៃប្រជាជនសិង្ហបុរី រស់នៅក្នុងស្ថានភាពចង្អៀតណែនខ្លាំង ហើយមួយភាគបីនៃប្រជាជនសរុប រស់ក្នុងតំបន់អនាធិបតេយ្យ។ ភាពអត់ការងារធ្វើមានជាមធ្យម ១៤% ហើយ GDP ក្នុងមនុស្សម្នាក់មានចំនួន ៥១៦ ដុល្លារអាមេរិកប៉ុណ្ណោះ ហើយប្រជាជនពាក់កណ្ដាល ជាជនមិនចេះអក្សរ។ ជាការឆ្លើយតប រាជរដ្ឋាភិបាលសិង្ហបុរី បានបង្កើតក្រុមប្រឹក្សាអភិវឌ្ឍន៍សេដ្ឋកិច្ច ( Economic Development Board គឺជាក្រុមប្រឹក្សាភិបាលរបស់រដ្ឋាភិបាល សិង្ហបុរី ដែលមានផែនការ និងអនុវត្តយុទ្ធសាស្ត្រ ដើម្បីទ្រទ្រង់សិង្ហបុរីឱ្យក្លាយជាមជ្ឈមណ្ឌលនាំមុខគេ សម្រាប់អាជីវកម្ម និងវិនិយោគទុន) ដើម្បីដឹកនាំការវិនិយោគ ហើយបានធ្វើឱ្យសិង្ហបុរី ក្លាយជាទិសដៅទាក់ទាញសម្រាប់ការវិនិយោគបរទេស។
លំហូរចូលនៃការវិនិយោគផ្ទាល់ពីបរទេស ( foreign direct investment ឬ FDI) បានកើនឡើងយ៉ាងខ្លាំង ក្នុងរយៈពេលជាច្រើនទសវត្សរ៍ក្រោយ ហើយនៅឆ្នាំ ២០០១ ផលិតកម្មបរទេសមាន ៧៥% និងការនាំចេញមានរហូតដល់ ៨៥%។ ទន្ទឹមនឹងនោះដែរ អត្រាការសន្សំប្រាក់ និងការវិនិយោគរបស់សិង្ហបុរី បានកើនឡើងក្នុងកម្រិតខ្ពស់បំផុតលើពិភពលោក ចំណែកការប្រើប្រាស់ក្នុងស្រុក និងចំណែកប្រាក់បៀវត្សរ៍ នៃ GDP សរុប បានធ្លាក់ចុះក្នុងកម្រិតទាបបំផុត។
ជាលទ្ធផលការជំរុញនៃការវិនិយោគនេះ Capital Stock របស់សិង្ហបុរី បានកើនឡើង ៣៣ ដងនៅឆ្នាំ១៩៩២ និងកើន ១០ ដង នៃកម្លាំងពលកម្ម។ ស្តង់ដារនៃការរស់នៅ ក៏បានកើនឡើងជាប្រចាំ ហើយគ្រួសារជាច្រើនដែលមានប្រាក់ចំណូលទាប បានផ្លាស់ប្ដូរពីមកប្រាក់ចំណូលមធ្យម។ ក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៧ លោក Lee Kuan-Yew បានអះអាងថា ប្រជាជនសិង្ហបុរី ៨០% អាចចាត់ទុកថា ជាមនុស្សថ្នាក់កណ្ដាល។ទោះបីជាយ៉ាងណា មិនដូចគោលនយោបាយសេដ្ឋកិច្ចរបស់ប្រទេសក្រិក និងទ្វីបអឺរ៉ុប ប្រទេសសិង្ហបុរី បានអនុវត្តតាមគោលនយោបាយ នៃការធ្វើប្រព័ន្ធសុវត្ថិភាពសង្គមឯកជន ដែលនាំឱ្យមានអត្រាសន្សំប្រាក់ជាមធ្យមខ្ពស់ជាង និងមាននិរន្តរភាពសេដ្ឋកិច្ច ក្នុងរយៈពេលវែង។
មកដឹងពីការនាំចូល និងនាំចេញសំខាន់ៗរបស់សិង្ហបុរីនៅឆ្នាំ ២០១៦ ការនាំចេញ ១ គ្រឿងម៉ាស៊ីន ២ ឧបករណ៍ អេឡិចត្រូនិក និងទូរគមនាគមន៍ ៣ ឱសថ ៤ សារធាតុគីមីផ្សេង ៥ ផលិតផលប្រេងចម្រាញ់ ៦ ដៃគូនាំចេញធំ មានចិន (១៣%) ហុងកុង (១៣%) ម៉ាឡេស៊ី (១១%) សហភាពអឺរ៉ុប (៩%) ឥណ្ឌូណេស៊ី (៨%) និងប្រទេសផ្សេងទៀត (៤៧%)។ ** ទំហំទឹកប្រាក់នាំចេញ ៣២៩,៧ ពាន់លានដុល្លារ ការនាំចូល ១ គ្រឿងម៉ាស៊ីន ២ រ៉ែ ៣ ប្រែងឥន្ធនៈ ៤ សារធាតុគីមី ៥ អាហារ ៦ ទំនិញប្រើប្រាស់ ៧ ដៃគូនាំចូលសំខាន់ៗមាន ចិន (១៤%) សហភាពអឺរ៉ុប (១៤%) ម៉ាឡេស៊ី (១១%) សហរដ្ឋអាមេរិក (១១%) តៃវ៉ាន់ (៨%) និងប្រទេសផ្សេងទៀត ៤២%។ ** ទំហំទឹកប្រាក់នាំចូល ២៨២,៩ ពាន់លានដុល្លារ ក្នុងឆ្នាំ២០១៧ សិង្ហបុរី មាន GDP ៣២៣,៩០៧ លានដុល្លារ កើន ៣,៦% បើធៀបឆ្នាំ២០១៦ មាន ៣០៩,៧៥៤ លានដុល្លារ ចំណែកGDP ក្នុងមនុស្សម្នាក់មាន ៥៧,៧១៤ ដុល្លារ កើន ៤,៥% បើធៀបឆ្នាំ ២០១៦ មានតែ ៥៥,២៤១ ដុល្លារអាមេរិក។ ក្នុងឆ្នាំ២០១៨ គេវាយតម្លៃថា GDP គិតតាមតម្លៃទីផ្សារ (nominal GDP) នឹងមាន៣៤៩,៧ ពាន់លានដុល្លារ កើន៣,៦% ធៀបនឹងឆ្នាំ២០១៧។ ចំណែក GDP ក្នុងម្នាក់នឹងស្មើ ៦១,៧៦៦ ដុល្លារអាមេរិក។ ភូមិសាស្ត្រនយោបាយ -ផ្ទៃដី ៧២១,៥គីឡូម៉ែត្រការ៉េ -អត្រាប្រជាជនប្រហែល ៥,៦១២,៣០០នាក់ -ក្រុមជនជាតិភាគតិច (ឆ្នាំ ២០១៥) -៧៤,៣% ជាជនជាតិចិន -១៣,៣% ជាជនជាតិម៉ាឡេស៊ី -៩,១% ជាជនជាតិឥណ្ឌា -៣,៣% ជាជនជាតិផ្សេងទៀត៕
ដោយ៖ សុវណ្ណមុនីលីតា
ប្រព៖ countrភyeconomy.com, factsanddetails, Wikipedia
