សម្ដីចំនួន ១០ឃ្លា របស់កវីនិពន្ធរឿងកំប្លែងបែបសើចចំអករបស់អង់គ្លេស លោក Terence Pratchett
នៅថ្ងៃទី១២ មីនា ឆ្នាំ២០១៥ លោក Terence Pratchett បានទទួលអនិច្ចកម្ម ដោយសារប្រភេទជំងឺ Alzheimerដ៏កម្រមួយ។ លោកគឺជាកវីនិពន្ធរឿងកំប្លែងបែបសើចចំអកនិងរឿងប្រលោមលោកបែបស្រមើស្រមៃដ៏មានទេពកោសល្យមួយរូបរបស់អង់គ្លេស។ ស្នាដៃដ៏ល្បីល្បាញជាងគេរបស់គាត់គឺជាសៀវភៅរឿងភាគស្រមើស្រមៃបែបកំប្លែងដែលមានចំណងជើងថា Discworld ដែលមានសរុបទាំងអស់ចំនួន ៤១ក្បាល។ សៀវភៅជាង៨៥លានក្បាលត្រូវបានលក់ដាច់ទូទាំងពិភពលោកនៅក្នុង៣៧ភាសា ហើយនេះក៏បានធ្វើឲ្យលោកក្លាយជាអ្នកនិពន្ធសៀវភៅដែលលក់ដាច់ជាងគេនៅក្នុងចក្រភពអង់គ្លេសនៅក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៩០។
ក្នុងខែធ្នូ ឆ្នាំ២០០៧ លោកបានប្រកាសជាសាធារណថាលោកមានជំងឺ Early-onset Alzheimer ដែលសំដៅទៅលើជំងឺនៃការបាត់បង់ជាបន្តបន្ទាប់នូវដំណើរការឬរចនាសម្ព័ន្ធណឺរ៉ូនរបស់ខួរក្បាល ហើយករណីរបស់គាត់ក៏ជាទម្រង់ដ៏កម្រមួយដែលមានប្រហែលពី៥%ទៅ១០%ប៉ុណ្ណោះក្នុងចំណោមករណីទាំងអស់នៃជំងឺនេះ ព្រោះជាធម្មតាវាច្រើនកើតទៅលើអ្នកជំងឺចាប់ពីអាយុ៦៥ឆ្នាំទៅ។ ក្រោយពីហេតុការណ៍នេះ គាត់ក៏បានបរិច្ចាគប្រាក់ឲ្យទៅអង្គការស្រាវជ្រាវជំងឺAlzheimerរបស់អង់គ្លេស ឬហៅថា Alzheimer's Research UK។
ខាងក្រោមនេះគឺជាសម្ដីដ៏មានតម្លៃរបស់គាត់ចំនួន១០ឃ្លា ដែលអ្នកគួរអាននិងពិចារណា៖
១) «ត្រឡប់មកកាន់ទីកន្លែងដែលអ្នកបានចាប់ផ្ដើមវិញមិនដូចគ្នាទៅនឹងការដែលចាកចេញសោះនោះឡើយ។»
២) «បង្កាត់ភ្លើងឲ្យមនុស្សម្នាក់ គាត់នឹងបានកក់ក្ដៅបាន១ថ្ងៃ។ ដុតមនុស្សម្នាក់នៅលើភ្លើង គាត់នឹងកក់ក្ដៅពេញមួយជីវិតរបស់គាត់។»
៣) «នៅក្នុងគ្រប់មនុស្សដែលប្រក្រតី មាននូវមនុស្សឆ្កួតម្នាក់ដែលព្យាយាមចេញមក។»
៤) «ពន្លឺតែងតែគិតថាវាធ្វើដំណើរលឿនជាងអ្វីៗទាំងអស់ ប៉ុន្តែវាខុសហើយ។ មិនថាពន្លឺធ្វើដំណើរលឿនប៉ុណ្ណា វារកឃើញថាភាពងងឹតតែងទៅដល់មុនវាជានិច្ចដែលកំពុងតែរង់ចាំវា។»
៥) «ត្រូវចងចាំថាក្រុមមនុស្សអ៊ូអរដែលទះដៃអបអរសាទរការឡើងគ្រងរាជ្យរបស់អ្នក គឺជាក្រុមមនុស្សអ៊ូអរដដែលដែលទះដៃអបអរសាទរនៅពេលអ្នកត្រូវបានកាត់ក្បាល។ មនុស្សចូលចិត្តឆាកសម្ដែង។»
៦) «សេចក្ដីស្អប់គ្រាន់តែជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាមួយនឹងខ្នងដែលបានបែរប៉ុណ្ណោះ។»
៧) «បើអ្វីដែលមិនប្រក្រតីនៅបន្តយូរ វានឹងក្លាយជាអ្វីដែលប្រក្រតី។»
៨) «មានពេលខ្លះរឿងតែមួយគត់ដែលអ្នកអាចធ្វើសម្រាប់មនុស្សបានគឺជាការនៅទីនោះ។»
៩) «មនុស្សណាដែលមិនត្រូវការមនុស្ស ត្រូវការមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនដើម្បីដឹងថាពួកគេគឺជាប្រភេទមនុស្សដែលមិនត្រូវការមនុស្ស។»
១០) «អំពើអាក្រក់បានចាប់ផ្ដើមនៅពេលអ្នកចាប់ផ្ដើមចាត់ទុកមនុស្សជាវត្ថុ។»
ដោយ៖ ស្រីពៅ
