ហេតុអ្វីអាមេរិកផុងខ្លួនខ្លាំងជាងគេ ធ្លាក់ចូលក្នុងវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩?
អាកប្បកិរិយារបស់សមាជិកព្រឹទ្ធសភាអាមេរិកលោក Rand Paul ក្នុងរយៈពេល ២សប្ដាហ៍កន្លងមកនេះពិតជាទង្វើដ៏ខុសឆ្គងបំផុតមួយក្នុងការឆ្លើយតបរបស់អាមេរិកដើម្បីប្រយុទ្ធប្រឆាំងទៅនឹងជំងឺកូវីដ ១៩។ មុនពេលដឹងថា លោកមានផ្ទុកជំងឺនេះ សមាជិកសភារូបនេះ មានបញ្ហាសួត ហេតុដូច្នេះហើយលោកបានសម្រេចចិត្តទៅធ្វើតេស្តដើម្បីស្វែងរកថា តើលោកមានជំងឺនេះពិតមែនឬអត់។ នេះបើតាមការសរសេររៀបរាប់ពីសារព័ត៌មាន The Asean Post។
ចាប់ពីពេលដែលលោកត្រូវបានធ្វើតេស្តរហូតដល់លោកត្រូវបានបញ្ជាក់ជាវិជ្ជមាននៅក្នុងរយៈពេលប្រាំមួយថ្ងៃក្រោយមក លោក Paulមិនបានធ្វើសកម្មភាពអ្វីគួរឲ្យកត់សម្គាល់ដូចជាដាក់ខ្លួននៅដោយឡែកដើម្បីការពារមិនឲ្យឆ្លងទៅអ្នកដែលនៅជុំវិញលោកនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញលោកនៅតែផ្គើនមើលងាយស្ថានភាពនេះ ដោយបានទៅជួបជាមួយសមាជិកព្រឹទ្ធសភា ជាច្រើនទៀត លេងកូនហ្គោលនៅក្លឹបឯកជនមួយកន្លែង ហើយថែមទាំងទៅម៉ាស្សាដូចធម្មតា។
យោងតាមប្រភពដដែល ឱ្យដឹងបន្ថែមទៀតថា នៅក្នុងបណ្តាប្រទេសដែលមានការរីករាលដាលនៃវីរុសនេះ អាកប្បកិរិយាគ្មានការទទួលខុសត្រូវរបស់សមាជិកសភាអាមេរិកខាងលើបែបនេះ មិនគួរត្រូវបានអត់ឱនឲ្យឡើយ ហើយថែមទាំងអាចធ្វើសមាជិកសភារូបនេះត្រូវជាប់ឃុំឃាំងទៀតផង។ ដូចអ្វីដែលគ្រូពេទ្យជំនាញលើកឡើង លោកPaul គួរតែជាបុគ្គលឈានមុខគេផ្តល់ជាគំរូសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា ប្រសិនបើគាត់ពិតជាយកចិត្តទុកដាក់លើវិធានការណ៍ការពារទប់ទល់នឹងជំងឺនេះពិតប្រាកដមែន។
ការខ្ទប់មិនឲ្យជំងឺឆ្លងណាមួយរាតត្បាតកាន់តែខ្លាំង ជាពិសេសដូចជាជំងឺកូវីដ ១៩ នេះ គឺទាមទារឲ្យមានការចាត់វិធានការណ៍តាំងរឹងខ្លាំងមែនទែន។ វិធានការការពារដូចជាការបិទអាជីវកម្ម ការបិទទីក្រុង ឬចំណាត់ការបែបគម្លាតសង្គម (Social Distancing) គឺមានប្រសិទ្ធភាពលុះត្រាតែមានការចូលរួមផងដែរជាមួយនឹងការខិតខំប្រឹងប្រែងជាប្រព័ន្ធដើម្បីឈានទៅរកការទប់ស្កាត់ជាមុន នៅមុនពេលជំងឺនេះផ្ទុះឡើង។
នៅប្រទេសសិង្ហបុរី កូរ៉េខាងត្បូងនិងប្រទេសដទៃទៀតដែលបានរីករាលដាលដោយសារជំងឺនេះ អាជ្ញាធរសុខភាពសាធារណៈបានអនុវត្តតាមវិធីសាស្ត្រសាមញ្ញមួយ។ ទី១ គឺការធ្វើតេស្តរកមើលជំងឺនេះទៅលើអ្នកដែលបង្ហាញរោគសញ្ញានេះ។ ទី២ គឺការកំណត់អត្តសញ្ញាណនរណាដែលបានទាក់ទង ឬមានប្រវត្តិទាក់ទងទៅនឹងអ្នកជំងឺទាំងនោះ។ ចំណែកចុងក្រោយ គឺដាក់អ្នកដែលត្រូវបានកំណត់អត្តសញ្ញាណទាំងនោះឲ្យនៅដោយឡែកពីគេក្នុងរយៈពេល ១៤ថ្ងៃ។
បុគ្គលិកសុខាភិបាលអ៊ីតាលីកំពុងមើលអ្នកជំងឺនៅក្នុងទីក្រុងរ៉ូម ប្រភពរូបភាព៖ nydailynews
វិធីនេះមិនត្រឹមតែអាចរាំងខ្ទប់ជំងឺនេះមិនឲ្យផ្ទុះឡើងប៉ុណ្ណោះទេ វាថែមទាំងជួយឲ្យរដ្ឋាភិបាលរបស់រដ្ឋណាមួយនោះអាចជៀសវាងប្រកាសដាក់ប្រទេសក្នុងគ្រាអាសន្ន ឬបិទទីក្រុង និងបិទប្រទេសទាំងមូលដូចបណ្ដាប្រទេសមួយចំនួនដែលបានធ្វើឡើងនៅពេលកន្លងមក។ ភាពជោគជ័យគឺស្ថិតនៅក្នុងយុទ្ធសាស្ត្រនេះ ដែលមិនចាំបាច់ឲ្យមានការធ្វើតេស្តក្នុងចំណោមប្រជាជនទាំងអស់ ហើយនេះជាអ្វីដែលមហាអំណាចអាមេរិកមើលរំលង រហូតដល់លង់ខ្លួនខ្លាំងនៅពេលនេះ។
នៅប្រទេសចិនការដាក់ឲ្យនៅដាច់ដោយឡែក (Quarantine) ត្រូវបានត្រួតពិនិត្យតាមរយៈកម្មវិធីមួយនៅលើទូរស័ព្ទដៃ។ ពលរដ្ឋម្នាក់ៗទទួលបានលេខកូដ QR ពិសេសមួយដែលបង្ហាញពីអាការៈរបស់ពួកគេ។ QRកូដនេះបង្ហាញសញ្ញាផ្សេងៗគ្នាដូចជាពណ៌បៃតងនៅពេលដែលអ្នកគ្មានរោគសញ្ញាឆ្លង ពណ៌លឿងនៅពេលដែលអ្នកត្រូវបានណែនាំឲ្យស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះ និងពណ៌ក្រហមប្រសិនបើអ្នកកំពុងស្ថិតនៅក្នុងការដាក់ឲ្យនៅដោយឡែក។ ប្រសិនបើអ្នកធ្វើដំណើរនៅតាមផ្លូវ ហើយ QR កូដរបស់អ្នកលោតសញ្ញាក្រហម អ្នកត្រូវតែត្រឡប់ទៅគេហដ្ឋានរបស់អ្នកជាប្រញាប់ បើមិនដូច្នេះទេ អ្នកនឹងប្រឈមមុខការផាកពិន័យ ឬជាប់ពន្ធនាគារ។
ងាកទៅមើលប្រទេសសិង្ហបុរីវិញ ប្រទេសដ៏ជឿនលឿនមួយនេះបានចាប់យកបច្ចេកវិទ្យាដើរហួសឆ្ងាយពីនេះទៅទៀត។ រដ្ឋាភិបាលបានដាក់កម្មវិធីថ្មីមួយឈ្មោះថា TraceTogether ដែលមនុស្សគ្រប់គ្នាអាចទាញយកបានដើម្បីជួយការពារខ្លួន និងអ្នកដែលនៅជុំវិញពួកគេ។ ប្រសិនបើអ្នកដើរកាត់នរណាម្នាក់ដែលឆ្លងជំងឺនេះនៅក្នុងចម្ងាយពីរម៉ែត្រ កម្មវិធីនេះនឹងផ្ដល់សញ្ញាជូនដំណឹងឲ្យអ្នកភ្លាមៗតែម្ដង។
ចាប់តាំងពីចុងខែមករាមក ពោលគឺនៅពេលដែលប្រទេសសិង្ហបុរីរាយការណ៍ពីករណីទី១ដែលមានអ្នកឆ្លងជំងឺកូវីដ ១៩នេះ មនុស្សជាង ៦០០០ នាក់ត្រូវបានកំណត់អត្តសញ្ញាណតាមរយៈកម្មវិធីនេះ និងបានដាក់ឲ្យនៅដាច់ពីគេ និងដាក់ឲ្យនៅដោយឡែក។ ដោយសារតែកិច្ចខិតខំប្រឹងប្រែងទាំងនេះ ការឆ្លងរីករាលដាលនៃជំងឺនេះត្រូវបានគ្រប់គ្រងបាន មិនមានការកើនឡើងអ្នកជំងឺថ្មីចូលមកកាន់មន្ទីរពេទ្យយ៉ាងគំហុកនោះទេ ហើយមានអ្នកជំងឺត្រឹមតែ ៦នាក់ប៉ុណ្ណោះបានស្លាប់ដោយសារជំងឺនេះក្នុងចំណោមអ្នកជំងឺសរុប ១ ៩១០ នាក់ ខណៈអ្នកជាសះស្បើយមានរហូតដល់ ៤៦០នាក់។
ផ្ទុយទៅវិញទោះបីជាសហរដ្ឋអាមេរិកជាមហាអំណាចមួយដែលគេចាត់ទុកថា ឈានមុខគេខាងវិស័យវេជ្ជសាស្ត្រ ក៏ប្រទេសនេះបានបរាជ័យក្នុងការចាត់វិធានការឲ្យមានប្រសិទ្ធភាពដើម្បីទប់ស្កាត់ជំងឺនេះដែរ។ មជ្ឈមណ្ឌលត្រួតពិនិត្យ និងបង្ការជំងឺរបស់ខ្លួនបានបណ្ដុះបណ្ដាលអ្នកជំនាញតាមដានត្រួតពិនិត្យជំងឺនេះចំនួន ៣ ៦០០ នាក់។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចបំពេញការងារនេះបានទេដោយសារតែពួកគេបានបរាជ័យ និងយឺតពេលទៅហើយក្នុងការធ្វើតេស្តរកមើលជំងឺនេះតាំងតែពីដំបូងមកម្ល៉េះ។
អង្គភាពប្រយុទ្ធនឹងជំងឺឆ្លងអាមេរិក CDC ស្នើឲ្យពលរដ្ឋអាមេរិកពាក់ម៉ាស់ ប្រភព៖ rawstory
ការតាមដាន និងត្រួតពិនិត្យអ្នកដែលមានប្រវត្តិទំនាក់ទំនងជាមួយអ្នកជំងឺគឺមានភាពស្មុគស្មាញ ត្រូវចំណាយពេលយូរ និងថវិកាច្រើនបើទោះបីជាការផ្ទុះឡើងនៅមានទំហំតូចក្តី។ ប៉ុន្តែនៅពេលជំងឺនេះផ្ទុះឡើងកាន់តែខ្លាំង អ្វីៗចាប់ផ្តើមលែងគ្រប់គ្រងបានដោយសារតែការធ្វើតេស្តរកមើលជំងឺនេះធ្វើឡើងមិនបានគ្រប់ជ្រុងជ្រោយ ហើយការតាមដានអ្នកផ្ទុកមេរោគនេះក៏មិនបានដិតដល់ទៀត ម្ល៉ោះហើយវាស្ទើរក្លាយទៅជារឿងមួយមិនអាចទៅរួច ដែលបានបណ្តាលឲ្យមានការឆ្លងរីករាលដាលយ៉ាងឆាប់រហ័ស។
ងាកមកមើលប្រមុខរដ្ឋវិញ បើយោងតាមការចុះផ្សាយដោយ CNN លោកTrump ត្រូវទទួលខុសត្រូវដោយផ្ទាល់ចំពោះការមិនត្រៀមខ្លួនរបស់អាមេរិក និងមិនបានឆ្លើយតបទៅនឹងការរីករាលដាលនៃជំងឺនេះ។ ចាប់តាំងពីលោក Trump ចូលកាន់តំណែងមក លោកបានបំបែកប្រព័ន្ធសុខាភិបាលសាធារណៈ ហើយអង្គភាពការពារជំងឺរាតត្បាតនៅក្រុមប្រឹក្សាសន្តិសុខជាតិត្រូវបានរុះរើនៅឆ្នាំ ២០១៨ ក្រោមការឃ្លាំមើលរបស់លោក។
តាមប្រភពដដែលក៏បានឱ្យបន្តថា មិនតែប៉ុណ្ណោះលោក Trump បានកាត់បន្ថយក្រុមអង្គភាពត្រួតពិនិត្យគ្រប់គ្រងជំងឺរាតត្បាត CDC នៅក្នុងបណ្ដាប្រទេសចំនួន ៣៩ រួមទាំងប្រទេសចិនផងដែរ ហើយនៅពេលដែលជំងឺកូវីដរាតត្បាតកាន់តែខ្លាំង ប្រធានាធិបតីរូបនេះបានព្រងើយកន្តើយ ហើយព្យាយាមអះអាងពីនេះពី នោះមិនពិតម្តងហើយម្ដងទៀត។ ជំហរមិនច្បាស់លាស់របស់លោកបែបនេះ ធ្វើឲ្យសាធារណមតិរិះគន់ ខណៈអ្នកជំនាញសុខភាពសាធារណៈនិយាយថា សង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងជំងឺនេះនឹងបន្តយូរអង្វែងទៅមុខទៀត។
សូមបញ្ជាក់ថា គិតមកត្រឹមថ្ងៃទី ១០ ខែមេសានេះ មានពលរដ្ឋអាមេរិកជិតកន្លះលាននាក់មានផ្ទុកជំងឺកូវីដ១៩ និងជាង ១៦ ០០០ នាក់បានស្លាប់។ មន្ត្រីសេតវិមានធ្លាប់បានព្យាករណ៍នៅពេលកន្លងទៅថ្មីៗថា ជំងឺនេះអាចបណ្តាលឲ្យពលរដ្ឋអាមេរិកចន្លោះពី ១០០ ០០០ ទៅ ២៤០ ០០០ នាក់ស្លាប់នៅក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានខែខាងមុខនេះ៕
- អត្ថបទទាក់ទង៖
តើពេលណាវិបត្តិជំងឺកូវីដ១៩នៅអាមេរិកវិលត្រឡប់មករកភាពប្រក្រតីវិញ? សូមស្តាប់ Bill Gates និយាយ! - ផលិតផលវៀតណាម កំពុងអង្រួនចិត្តនិងទទួលបានការពេញនិយមនៅសហរដ្ឋអាមេរិក
ដោយ៖ ណារិន
ប្រភព៖ Theaseanpost & CNN
